حری، عباس، و اعظم شاهبداغی. ۱۳۸۸. شیوههای استناد در نگارشهای علمی رهنمودهای بینالمللی. ویرایش دوم. تهران: دانشگاه تهران، موسسه انتشارات.
حسینی آهنگری، سیدعابدین، علیحسین قاسمی، و رویا فتحی خانقاه. ۱۳۹۳. سبک استناد ونکوور : راهنمای عملی نگارش استنادها و فهرست منابع در متون پزشکی. تهران: کتابدار.
خسروی، مصطفی، مجتبی خسروی، و روحالله بدری. ۱۳۹۴. روش استناددهی APA Style. گرگان: انتشارات نوروزی.
دامارل، ریچل. ۱۳۹۰. راهنمای رفرنسنویسی به شیوه نویسنده-تاریخ (هاروارد). ترجمه مسعود بهرامی و مهری دوستی ایرانی. تهران: دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، دانشکده پرستاری و مامایی.
دهقان نیری، ناهید، و رضا نگارنده. ۱۳۸۵. سبک نگارش و رفرنسنویسی. تهران: اندیشه رفیع.
زاهد بابلان، عادل، مهران فرجاللهی، و مهدی معینیکیا. ۱۳۹۳. شیوههای استناد به منابع چاپی و الکترونیکی (سبک APA). تهران: آوای نور.
طالع، علی، و مریم رزاقی آذر. ۱۳۹۵. اصول کاربردی مرجع نگاری در مطالعات علوم رفتاری سلامت. قائمشهر: نشر ونداد.
قدیمی، اکرم، و آزیتا منوچهری قشقایی. 1394. شیوههای استناد در متون علمی. تهران: مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور.
کریمی، فروزان، محمدرضا محمدی، حکیمه محقق منتظری، و وفا کریمی. ۱۳۸۲. روش مرجعنگاری : چگونه فهرست منابع مورد استفاده در متن نوشته خود را تهیه کنیم. تهران: مرکز ملی تحقیقات علوم پزشکی کشور.
معصومی، داود، و علیرضا امیدوار. ۱۳۸۱. شیوهنامه نگارش کتابنامه و ارجاع. تهران: صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، اداره کل تحقیق و توسعه صدا.