صدها هزار دانشجوی تحصیلات تکمیلی کشور برای بهپایان رساندن کارشناسی ارشد یا دکتری خود باید پایاننامه یا رسالهای بنویسند و از آن در برابر استادان و داوران دفاع کنند. این دانشجویان که در مؤسسههای گوناگون درس میخوانند، برای نگارش پایاننامه یا رساله از شیوههای گوناگون پیروی میکنند. یکی از نخستین شیوهنامهها را در این زمینه ایرانداک در سال 1366 از یک راهنمای دانشگاهی سال 1976 ترجمه و با نام «راهنمای نوشتن رسالههای پژوهشی» منتشر کرد. نگاهی به این شیوهنامه و مانند آن نشان میدهد که برخی از آنها کاستیهایی دارند، برخی برافتادهاند، برخی تنها به بخشی از نیازها پاسخ میدهند، برخی بهدشواری یافت میشوند، و برخی هم بروز نمیشوند. شیوهنامههایی هم که بهکار میآیند، با یکدیگر تفاوتهای بسیار دارند. این کاستیها و تفاوتها، نگارش پایاننامه و رساله را سخت و کار سازماندهی آنها را نیز با دشواری روبهرو میکند. راهنمای نگارش پایاننامه و رساله (راه) که به سفارش و با نظارت دفتر سیاستگذاری و برنامهریزی امور پژوهشی (معاونت پژوهش و فناوری وزارت علوم، تحقیقات، و فناوری) درست شده است، یک شیوه یکسان، جامع، و بروز در دسترس همه دانشجویان تحصیلات تکمیلی کشور میگذارد که با پیروی از آن، پایاننامهها و رسالههای یکدستی نوشته شوند. افزون بر راهنمای نگارش، «تمپلت»های واژهپرداز «ورد» در دسترس گذارده شدهاند که دانشجویان بتوانند با دریافت آنها کار نگارش را آسانتر انجام دهند. در کنار اینها، منابع و پیوندهای بسیاری نیز که در نگارش پایاننامه و رساله کاربرد دارند، در این پایگاه آمدهاند.
